اتیسم آخر دنیا نیست

امروز مهد کودک میخواستن فسقلیهاروببرن سرزمین عجایب. پسر من خیلی از جاهای بازی میترسه ولی من فرستادم با مهد کودک بره. ولی تمام مدت دلم داشت مثل سیر و سرکه میجوشید میگفتم نکنه اونجا بترسه و قایم بشه ولی وقتی رفتم دنبالش مربیش گفت چندتا وسیله سوار شد فقط چرخشیها رو سوار نشد خوشحال شدم. با ما اگه بود همونا هم سوار نمیشد. 

کم کم داره فوبیاش از بین میره.

تجربه کادرمانی و گفتار درمانی و مهد کودک باعث شده  روز بروز پیشرفت کنه . اینا رو مینویسم تا مادرهایی که مشکل مثل من دارن بدونن اتیسم آخر دنیا نیست. پروسه درمان کند و طولانیه ولی اثر بخشه.

پیشرفتهایی که پسرم تو این مدت داشته:

افزایش ارتباط چشمی

قطع رفتارهای خودآزاری مثل کوبیدن سر به دیوار.

افزایش تنوع غذایی

دست یابی به مهارت هایی مثل قیچی کردن , پوشیدن و درآوردن برخی لباسهای خود, شستن دستها, باز و بسته کردن دکمه و... .

کاهش فوبیا از قرارگیری در برخی موقعیت ها مثل شهربازی و غیره

کاهش ترس از مطب پزشک و قطع قشقرق راه انداختن

افزایش هماهنگی دو دست و هماهنگی دست و چشم مثل نخ کردن مهره ها و کشیدن نقاشی.

علاقه به درست کردن کاردستی و  افزایش خلاقیت

انجام فعالیت های حل مسئله  

انجام دستور های 1 تا 3 مرحله ای

افزایش گفتار هدفمند و کاهش گفتار بیهوده

افزایش طول گفتار تا جملات ۴کلمه ای

افزایش حس همدردی 

کاهش رفتارهای پرخطر مثل دویدن وسط خیابان

توجه به آدرس ها مثلا بلد بودن آدرس سوپرمارکت   ها و لوازم التحریرها اطراف منزل و منزل اقوام خیلی نزدیک.

یادگرفتن شمارش اعداد از 1 تا۲۰.

یادگرفتن اشکال هندسی مثل مثلث, مربع , دایره, بیضی , لوزی و...

کاهش مقاومت در برابر تغییراتی مثل عوض شدن کانال تلویزیون, پوشیدن کفش یا لباس جدید و ...

درک مفاهیم متضادی چون بزرگ و کوچک,سرد و گرم و ...

افزایش تمرکز و توجه

همگام شدن با بچه های چهارتا پنج سال که گروه سنی خودش هست

و

خیلی پیشرفت های دیگری که ما رو به ادامه ی درمان امیدوار کرده.