روانپزشک

دارم افسرده میشم. بهرحال سه شنبه میخواهیم بریم پیش روانپزشک. تصمیم گرفتم و میخواهم حالم خوب بشه.

 نمیدونم وقت میشه یا نه الان دارم حرفامو جمع و جور میکنم خلاصه کنم براش بگم. 

اول از همه از اتیسم میگم بعد از فداکاری بعد از افسردگیم. 

هر شب جمله های انگیزشی و انرژی مثبت میخونم  ولی فایده ای نداره. دوباره صبح بیدار میشم  افسردگی میاد سراغم.

اینکه چرا من نتونستم کار پیدا کنم. چرا ما هنوز داریم طبقه پایین خانه  پدرشوهرم اینا زندگی میکنیم. چرا وضع مالیمون بهتر نمیشه بتونیم یه خونه کوچولو بگیریم .چرا باید بین این همه آدم ثروتمند زندگی کنیم  و اعتماد به نفسمون بیاد پایین. اون آدمهای ثروتمند که تو خانواده همسرم هستن چرا کمک نمیکنند دستمون رو بگیرند چرا هیچکس دوست نداره ما را. چرا تو این سال های سخت به جای دلداری دادن به هم هر کدوم داریم از واقعیت فرار میکنیم. 

همه اینا باعث میشه نتونم به بچه هام کمک کنم. 

میخواستم یه مامان خوب باشم تودرسها به بچه هام کمک کنم. تنهاشون نذارم . ولی در عین حال به علایقم برسم . فعالیتهای اجتماعی هم داشته باشم. ولی نتونستم.