نفرت

آنکه از او نفرت داری ، امتداد خود توست.

تو از خود نفرت داری .
کسی منفور توست ، اما در حقیقت ، تو از بخشی از خود که در شخصی دیگر باقی مانده نفرت داری.
آن حس تحمیق کشنده ، یا حس قربانی شدن ، در درون توست و تنها کسی که رنج میبرد خود تویی نه آنکه منفور توست.
تو ، قادر به بخشیدن خود نیستی .

قادر به بخشیدن حماقت ، یا مواردی از این دست که چون کابوسی ، زندگی تو را در برگرفته و شخص مقابل ، همچون آیینه ای ، هربار ، این چهره منفور را در مقابل چشمانت می آورد.
اگر ما ذهنیات و افکار و استدلال خود را کنار بگذاریم  و ایمان داشته باشیم که هر اتفاق تلخی در زندگی ، پیامی برای ما دارد ، در اینصورت ، حس بخشش ، معنایی جدید برایمان خواهد داشت . هر عملی از ما ، عکس العملی در کاینات ایجاد میکند و کاینات است که پاسخی در خور اعمالمان میدهد ،
چه در مورد تو که از کسی نفرت داری و چه در مورد آنکه در حق تو ظلمی کرده است. و بدانیم همه این رویدادها در قالب یک سیستم جهانی ست ، در اینصورت  کاینات با بخشش تو میتواند ، چهره ای دیگر از خود را به تو نمایش دهد.
ببخش ، رها شو.
و شبح آزار دهنده  شخص منفور ، همچون حبابی ، ناپدید خواهد شد.
خودت را ببخش.