عشق و آرامش

دیروز رفتم نمونه برداری از تیروییدم 

سوزنها تو گلوم خیلی دردناک بودن.

بعد که اومدم بیرون چشمام سیاهی رفت یه آن نه چیزی میشنیدم نه میدیدم . فشارم افتاده بود نزدیک به حالت غش رسیده بودم روسریم رو باز کردم به همسرم گفتم من رو باد بزن اونم اول داشت روسریم رو میبست میگفت چرا کشف حجاب کردی به صورتم باد هم میزد نمی تونستم توضیح بدم چقدر حالم بده چند دقیقه ای طول کشید تا فشارم خوب شد . فکر کردم دارم میمیرم.

امروز صبح پدر و مادر همسرم رو بردم برای فیزیوتراپی . ماشین رو یه چند قدم از درب درمانگاه با فاصله پارک کردم دست مادر شوهرم گرفتم دیدم این چند قدمی که برای من شاید چند ثانیه زمان ببره  برای او یک ربع زمان برد . خیلی راه رفتن براشون سخت شده.  فیزیوتراپی هم زیاد اثری نداره انگار. یکساعت اونجا بودم یه کتاب جالب خوندم به اسم «اسمت را عوض نکن» . 

واقعا نعمت سلامتی چیزی هست که باید شکر کرد. 

جنبه های دیگر عشق را دارم پیدا میکنم. مگه چقدر انرژی و زمان داریم که بخواهیم به همدیگه گیر بدیم و آرامش همدیگرو بگیریم. بهتره این انرژی رو صرف فعالیتهای مورد علاقه مان کنیم.  یه کار هنری جدید یا هر چه که علاقه داریم.

هر وقت تونستی به کسی 

آرامش ببخشی

بدان عاشق شده ای

و گرنه عشقی که آرامشِ معشوق

 را بگیرد خود خواهیست.