خوشبختی در مسیر است نه مقصد

امشب داشتیم صحبت میکردیم من از دپرس بودنم میگفتم بعد بهش گفتم توروخدا حالم رو خوب کن . گفت شما به من احترام بذار  هرچی گفتم بگو چشم منم  میخوام بفرستمت چین دوره آموزشی سه هفته ای. برای رشته ما پذیرش دارند. 

این جور دوره هارو هر سال خودش میرفت ولی الان میگه من برم.

خیلی ذوق کردم ولی بعدش گفتم بچه ها چی ؟ گفت اگه تابستون باشه میری گفتم اره خیلی هم عالی میشه. 

تازه شاید بشه دخترم هم ببرم چون اون بدون من خیلی گریه میکنه. خوبی این دوره ها اینه که فقط پول بلیط میدی جای خواب و خوراک با دولت چین هست تازه یه مبلغی هم روزانه بهت میدن البته دقیقا نمیدونم چقدره . ولی زیاد خرجی نداری .

بعدش گفتم زبان انگلیسی  خیلی وقته تکرار نکردم  یادم رفته آخرین بار نه سال پیش زبانم رو تا اینترمدیت خوندم گفت خودم بهت یاد میدم من که دارم به بقیه مجانی یاد میدم به زن خودم یاد ندم. منم گفتم هر جوری که دوست داری برات جبران میکنم. 

یعنی واقعا میشه من برم چین؟ بعضی وقتا بد اخلاقه بی محلی میکنه ، منو نادیده میگیره، جرات ندارم بیشتر حرفامو بهش بزنم ولی بعضی وقتام اینجوری بامن مهربونه.

منم کاری نمیکنم پشیمون بشه. 

این نوشته اندرو میتیوس  رو امشب خوندم خیلی زیباست تقدیم به دوستان خوشبختی در مسیر زندگیه نه مقصد:

هر کسی که قدم به زندگی شما میگذارد، یک معلم است.

حتی اگر شما را عصبی کند باز هم درسی به شما آموخته است زیرا محدودیتهای شما را نشان‌تان داده است.

پس آگاهانه و با آرامش با اطرافیان رفتار کنید و از تنش و درگیرى و بحث بپرهیزید.

هرگز فکر نکنید که اگر فلان مرحله زندگی بگذرد، همه‌چیز درست می‌شود...

از همه‌ چالش‌ها لذت ببرید؛

هنر زندگی، دوست داشتن مسیر زندگی است...

#خوشبختی در مسیر است، نه در مقصد!